Allereerst: DIT INTERNET IS MEEEEEGA WAARDELOOS en mijn Facebookaccount is geblokkeerd... f%cking ideaal dus.

Het is 3 uur 's middags en ik zit met 8 anderen in een verroeste personenauto. we knallen op een megaslechte zandweg door de jungle totdat we midden in een of ander gehucht stoppen om bezine bij te tanken uit een aangeslagen colafles. Honderd handen dringen door de openstaande ramen om ons alles te verkopen wat voor handen is. Ik zou geintimideerd zijn geweest als ik er zin en energie voor had maar dat was niet zo. Mijn nieuwe (trouwens hele coole) mama is wél helemaal in haar element en heeft zich verwikkeld in een oorverdovende schreeuw- en wijssessie met als inzet een halve bananenboom (mét takken). Blijkbaar heeft ze 'gewonnen' want even later wordt het ding samen met een dertigtal tomaten deze achterbank opgestouwd. Dit was niet de meest confortabele autorit, ooit.
De rit gaat nog 3 uur verder en wer kopen nog een 12-pack meelballen en maken met veel vreemden ruzie; classic! 5Km voor einndbestemming Zagnanado stoppen we nog even op een marktje. Het is 19h 's avonds; de gekruisigde, opengereten dooie ratten die we gaan kopen liggen al de hele dag in de tropenzon overgeleverd aan de vliegen en andere smerigheden. Uitstekend! Dit wordt veruit het meest smerige, onverantwoorde, maar tevens coolste wat ik ooit gegeten heb.

Iets later rijden we rustig Zagnanado in. Een heel charmant, autentiek dorp/stadje midden in de bushbush. Het is er rustig maar niet té en de lucht is er dik en zwoel. Mijn nieuwe thuis is ook een welverdiende wereld van verschil voorbij het bekrompen, luidruchtige appartementje in Cotonou. Het bestaat uit een ommuurd erfje met in het midden een grote mangoboom. Eromheen zijn een aantal huisjes gebouwd; het huis, met veranda met bankstel (waarop ik nu enorm chill lig te schrijven), een toilethuisje, een schuurtje, een hondenhok en drie aangebouwde subwoninkjes. Het 'huisje' zit vol met kakkerlakken en totdat mama dat heeft gefikst speel ik voor constipatiekoning, maar het goede nieuws is dat ik één van de aanleunhuisjes helemaal voor mezelf heb - incl. badkamer (hokje, emmertje, sponsje).
De kleine woonkamer is doordrenkt met mariaverheerlijkingen en zoals de deurmat aangeeft: 'het bloed van Jezus stroomt door dit huis'. Niet in mijn kamer, die is heidens grijs op een blauwe rozenkrans na. Die laat ik hangen omdat 'ie a) lastige vragen voorkomt of beantwoord en b) mooi kleurt bij het delfsblauwe Etos-douchegoordijn dat ik er ter decoratie aan de muur heb gehangen.

In het huis wonen mama Angèle, de 21-jarige Odi, de 17-jarige Giorgio en een zwakbegaafde geadopteerde 8-jarige die hier al het huishoudelijk werk verricht. Ik noem haar Truus want haar eigenlijke naam bevat 8 lettergrepen.
Mijn nieuwe mama is heel cool. Dat had ik al eens gezegd maar ik doe het nog een keer. Ze is de directrice van één van de scholen waar ik werk en binnen een dag hebben we korte metten gemaakt met mijn misplaatsing op de zoetsappige 'école maternelle' (kleuterschool) waar behalve foto's van mooie oogjes voor iemand als mij niets te halen valt. Ook kan ze goed koken en ontbijten we met een roereitje en een kopje aanmaakkoffie!

Inmiddels heb ik ook al een beetje de omgeving kunnen verkennen. Het is echt enorm mooi hier, met veel bebossing en wat heuvellandschap. Overal in de omgeving zijn kleine bronnen te vinden waar je kunt drinken, wassen en baden. Helaas hiervan geen fotos omdat de tientallen naakte vrouwen (klinkt vééél beter dan werkelijk het is, maar wilde het even gezegd hebben om cool te doen) protesteren. Ook ben ik vanochtend gaan hardlopen. Wegens hitte had ik me ontdaan van mijn t-shirt en deze rennende yovo trok evenveel aandacht als een gitaarspelend paard gedaan zou hebben. Daarbij had ik me vergist in de afstand en was ik na 2 uur nog niet terug. Maar hey, wel een mooie omgeving.

Over mijn project en werk volgt nog een post, die komt heel erg snel, maar eerst ga ik proberen alle verbindingsproblemen op te lossen en heb ik zo nog een les te geven.

Tot snel!